Bu hafta stresli bir iki gün yaşadım. Çünkü 3-4 gün boyunca artan kabızlığın hemen ertesinde ishal oldum. İshalle birlikte karnımın üst kısmında sancı/kramp gibi bir şeyler başladı. Düzensiz aralıklarla (bazen saatte iki - üç, bazen iki saatte bir) oluşan bu kramplar beni çok gerdi. En az üç saniye en fazla sekiz dokuz saniye sürüyordu fakat sağlamdı! İshal bir gün sürdü fakat bu kramplar azalarak üçüncü günü gördü. Azalması ve ara ara karnımın üstünde duyduğum sesler bunun gaz sancısı olduğunu düşündürüyordu ama yine de arada endişelendim. Cuma günü doktor kontrolüm vardı. Muayeneden sonra doktorum erken doğum sancısıyla alakası olmadığını tamamen gaza bağlı bağırsak krampı olduğunu söyleyince derin bir nefes aldım. Zira henüz doğurasım yok :) 16 nisandan önce de beklemiyorum Uras Bey’i :)
Doktordan oğlumuzun 44 saniyelik bir videosuyla çıktık :) İzlemeye doyamadığım 44 saniye! Her defasında yeniden aşık oluyorum ona :) Bu arada kendileri tam 1987 gram olmuş :) Küçük tosun paşam benim. Normal doğuramamaktan korktum açıkçası. Doktorum da kilosunun kemiklerinin uzunluğundan kaynaklandığını söyledi. Karın çevresinin genişliği normalmiş. Bu da normal doğum için iyi bir şeymiş :)
Krampların en yoğun olduğu gün önceden sözleştiğimiz üzere bir arkadaşımızın evinde toplandık. Seyra’nın iki kızı var, Dila bir yaşında, Elif iki buçuk. Sonay’ın kızı Yağmur da bir yaşında. Ortamdaki tek erkek karnımda bize tekmelerle yumruklarla eşlik eden Uras Bey’di :) Gaz sancıları hassasiyetimi azalttığı için o sabah ve bir önceki akşam hareketlerini seyrek ve hafif hissediyordum. Fakat Uras o gün öğleden sonra kızların sesini duydukça coştu :) Tekmeler, dizler, dirsekler, yumruklar havada uçuştu maşallah! Elini ayağını nereye koyacağını bilemedi tatlım :)
